WIZJA SPOŁECZNOŚCI

Jesteśmy społecznością chrześcijańską, składającą się z osób, które w pewnym momencie życia osobiście doświadczyły Bożej miłości, dlatego za centralny punkt swojej wizji uznajemy obraz miłującego Ojca, opisany w „Przypowieści o synu marnotrawnym” z Ewangelii Łukasza 15, 11-32. Przypowieść ta pokazuje Boży proces powrotu do odzyskania utraconego dziedzictwa.
Naszą relację z Bogiem i drugim człowiekiem wyznacza Pismo Święte, które uważamy za źródło wiary. Naszym Panem i Zbawicielem jest Jezus, przemieniający swoją mocą życie każdego z nas.

Wierzymy, że człowiek został powołany do bliskiej więzi ze Stwórcą. Rozumiemy ułomność natury ludzkiej, sami doświadczyliśmy słabości i grzechu, pragniemy więc pielęgnować w sobie postawę empatii i niewydawania sądów. Historia o synu marnotrawnym jest w rzeczywistości historią o każdym z nas. Chcemy zatem okazywać innym miłość i przybliżać im Boga jako kochającego Ojca, wypatrującego zaginionych synów i córek.
Wszyscy, którzy jak syn marnotrawny zbłądzili, zagubili się, zgrzeszyli, zawsze mają szansę wrócić do Ojca, a on ich przyjmie z radością („w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia”, Łk, 15, 7).

PUNKT ZWROTNY Jedynym warunkiem powrotu jest postawa pokory i refleksja dotycząca swojego rzeczywistego stanu: „Zgrzeszyłem, straciłem wszystko, ale mam kogoś kto mnie przyjmie”. Syn marnotrawny wracając do ojca, nie marzył nawet o tym, że odzyska synostwo, pragnął być zwykłym najemnikiem. Ukorzył się i dostał tak wiele: z powrotem stał się ukochanym synem i otrzymał zaprzepaszczone dziedzictwo.

Jako członkowie społeczności wierzymy że pragnieniem Ojca jest zwrot całego dziedzictwa we wszystkich sferach życia, które zostały okradzione przez diabła (relacje z Bogiem, z bliskimi, sfera finansowa, poczucie własnej wartości, obdarowanie, powołanie, wyposażenie).
W naszej wizji mieści się całościowe podejście do człowieka wracającego do relacji ze Stwórcą. Tak jak syn marnotrawny zostanie on przyjęty, obmyty, ubrany i wyposażony. Chcemy czynić ludzi dojrzałymi chrześcijanami w procesie uczniostwa, który obejmuje:

• odbudowę życia (obmycie, przyodzianie), 

• powołanie do służby i nadanie autorytetu (założenie pierścienia), 

• gotowość do zwiastowania Ewangelii (wyposażenie, założenie sandałów). 

OBMYCIE I PRZYODZIANIE – odbudowanie życia w każdej sferze
„załóżcie mu najlepszą szatę”
Bóg przyodziewa naszą nagość w sferze sprawiedliwości. To czyni łaskę Bożą jedyną podstawą zmiany. Chce też odbudować każdą sferę naszego życia. Aby powrót do Ojca był autentyczny, musi nastąpić całkowita odnowa duchowych fundamentów, dlatego pragniemy prowadzić ludzi w doświadczeniu przebaczenia, uzdrowienia zranień i wybawienia z opresji demonicznej. W tym procesie ważna jest decyzja i zmiana sposobu myślenia – poznanie i zaakceptowanie swej prawdziwej tożsamości jako Bożego dziecka i dziedzica oraz pozbycie się niebożych przekonań na temat siebie i innych.


PIERŚCIEŃ - odbudowanie autorytetu jako Bożego dziedzica i jego powołania
„dajcie też pierścień na jego rękę”Pierścień jest symbolem autorytetu syna. Wierzymy, że autorytet przychodzi, kiedy sami nauczymy się być pod nim. Dlatego też w społeczności „Druga Szansa” stosujemy zasadę uznawania autorytetu liderów społeczności i duchowych ojców. Jest to wyraz uznania panowania naszego OJCA w niebie, od którego pochodzi wszelkie ojcostwo na niebie i ziemi. Syn marnotrawny odchodząc od Ojca uznał, że nie potrzebuje osłony autorytetu nad sobą. Taka postawa faktycznie zaprowadziła go do miejsca, gdzie stracił całe dziedzictwo, otrzymane od Ojca. Powrót do Ojca oznaczał dla niego również powrót pod osłonę autorytetu Ojca. Łk 15, 19 „Już nie jestem godzien nazywać się synem twoim, uczyń ze mnie jednego z najemników swoich”. To zmiana postawy sprawiła, że Ojciec na nowo przywrócił mu pozycję syna. Syn otrzymuje pierścień. Jako Boży synowie i córki jesteśmy powołani, aby otrzymać autorytet Królestwa Bożego, władzę nad chorobami, demonami i okolicznościami.

Odbudowa autorytetu synów i córek Króla królów oraz odkrywanie swej tożsamości w Chrystusie i powołania jest integralną częścią naszej wizji.

SANDAŁY NA NOGI - gotowość do niesienia Ewangelii pokoju Efez.6;15
Wierzymy, że naszym powołaniem jest wyposażanie innych do tego, aby byli przygotowani do rozprzestrzeniania Królestwa Bożego. Wierzymy w różnorodność obdarowań opisaną w Efez.4;11-16
„Bóg uczynił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, jeszcze innych duszpasterzami i nauczycielami. Uczynił to po to, by wyposażyć świętych do spełniania właściwych im zadań, do budowania ciała Chrystusa, aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do doskonałości właściwej dla dojrzałych i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej....”
Dążymy również do tego, aby Kościół obfitował pełnią darów Ducha Świętego: proroctwami, uzdrowieniami, wyganianiem demonów, darami języków i tłumaczenia języków, słowem wiedzy, snami i wizjami.

UWIELBIENIE - „usłyszał muzykę i odgłosy tańców”
Uwielbienie ma być naturalną częścią społeczności jako odpowiedź na to, jaki jest Ojciec, Jego przebaczenie i radość z odzyskania tego, co było stracone.

IZRAEL
Ważnym aspektem wizji „Drugiej Szansy” jest również naród Izraela, który uznajemy za biblijny lud wybrany. Jako społeczność chrześcijańska wyrażamy postawę szacunku i błogosławieństwa w stosunku do niego. Wierzymy, że „kto go błogosławi, będzie błogosławiony”.
Sprzeciwiamy się także wszelkim formom antysemityzmu, a w szczególności teologii zastąpienia. Chrześcijanie nie zastępują Izraela w Bożym sercu, a Jego obietnice są niezmienne.
Uważamy, że częścią planu Stwórcy jest powrót Izraela do swojego dziedzictwa. Czujemy się powołani, aby błogosławić „Starszego Brata”, nie traktując go z wyższością.

STARSZY SYN - nauka płynąca z postawy starszego syna
Nie chcemy powtarzać błędu starszego brata z „Przypowieści o synu marnotrawnym”, dlatego hasłem „Drugiej Szansy” jest miłość, akceptacja, przebaczenie. W naszej społeczności znajdzie miejsce każdy, kto szuka Boga, ale doświadczył wielu zranień i trudno mu odnaleźć się w kościele. Chcemy być dla takich osób jak biblijne miasto schronienia.
Pragniemy w „Drugiej Szansie” tworzyć atmosferę miłości i bezpieczeństwa, aby osoby przychodzące na nabożeństwa doznawały uzdrowienia, wolności i radości, aby już podczas uwielbienia były dotykane w nadnaturalny sposób.
Chcemy budować miejsce, w którym nie tylko my będziemy się dobrze czuli, ale by Bóg chciał w nim przebywać i przyjmować chwałę z naszych ust.